बाँचेको समय

हजुरबा भन्नुहुन्थ्यो,
सुखका दिन आए-
टिभी पायौ,
मोबाइल पायौ,
चाउचाउ खायौ,
जिन्स लायौ ।

हजुरबा त हुनुहुन्नँ,
चिच्याए पनि सुन्नुहुन्नँ,
हाँस्दा पनि हाँस्नुहुन्नँ,
रूदा पनि रूनुहुन्नँ ।

अझै बाँचेका भ‌ए,
यसो भन्नुहुन्थ्यो कि-
अब उत्पातै विकास हुन्छ,
जङ्गल फाँडेर विमानस्थल,
खोला थुनेर बालुवा खानी,
डाँडा भस्काएर आधुनिक सहर,
जीउ बन्धकी राखेर स्वास्थ्य,
नीति बेचेर नैतिकता,
कुरोबाट बिजुली,
ब्याड पुरेर प्लटिङ ।

विदेशीको ऋण र
जनजनको ढाड सेक्ने कर बटुलेर
नेतृत्वपिच्छे गाडी फेरेर समृध्दि,
आयातको टेण्डरमा मौलिकता,
ऋण लिएर सुविधा,
थकाई बेचेर निन्द्रा,
परिवार त्यागेर खुशी,
पानी बेचेर तिर्खा,
आँखा त्यागेर दृष्टी ।

छ पारिवारिक विछोड
बन्यो समाज दयामय
हे युवा, उठ पासपोर्ट बनाऊ
अर्कैको बैना भइसकेछ
तिमीले बाँचेको यो समय ।